Bir tylla ýüzükdi...

Günler geçdi, gitdi nobaty bilen

Kän aýlar aýlandy, ýyllar dolandy.

Golumdan gaçypdyr tylla ýüzügim,

Bilmedim nirede näme bolanny.

Ýolda-yzda kän gözledim men ony,

Özgäň ýüzüginde gözüm eglendi.

Adam ýitigini ýatdan çykarmaz,

Unutsa-da käte göwne deglenni.

Bildirýär adamyň çig süýt emeni,

Ol hemişe zynat küýsäp gezegen.

Ýöne, bu geň zat däl, dünýäniň özem,

Dereginde mätäç eken bezege.

Şondan habar berýär, irkilen baglaň,

Ýaz gelse, oýanyp, bezenip durşy.

Ýa-da ýanwar aýy syrgynlar döräp,

Agaçlaň başynda topalaň turşy.

Emma ýiten zadyň çykmaýar ýatdan,

Bilmedim ne boldy, nirede, haçan?

Eý, ýagşy adamlar, görmediňizmi,

Bir tylla ýüzükdi golumdan gaçan.